De Drôme en de Moriots.

Wat 1 nacht zou zijn, werden 2 nachten. Best gezellig bij de Moriotjes. Marieke, Frank en de kids hebben ons groots ontvangen; top BBQ, fantastische wijnen, les fromages du pays, ongelofelijke olijven van Nyons, en één of ander brouwsel met de naam 'Meuk 2009'. Als je bij hen eens op bezoek bent sla dat dan vriendelijk af... Dodelijk spul! Frank en ik hebben het getest, zelfs met onze voeten in het zwembad, mocht echter niet baten. Maar ik dwaal af... Het aller belangrijkste zijn de gezellige mensen waarmee we buiten getafeld hebben tot in de kleine uurtjes.
De volgende dag hebben we een spritztoer gemaakt door de Drôme. We hebben ons laten verrassen door Marieke, zij reed met gepaste 2CV-tred voorop. Een kleine 200 km door het omliggende gebied was oogopenend. Flink wat heuveltjes op en af met geweldige uitzichten over de Rhône, de Ardèche en de Drôme met bijbehorende wijngebieden (o.a. Crozes Hermitage).Tot zelfs op 1375 meter hoog zijn we gereden.
Vandaag, veel te laat, vertrokken richting Avignon, Pont du Gard om precies te zijn. Een oude herinnering ophalen van Papa...

Avec un grain de sel...

Wat begon als een regenachtige dag eindigde in een relaxte avond waar Cecile en ik nog lang natafelen met een heerlijke rosé en groene 'verse' olijven van hier uit de streek.
Tussendoor hebben we op zijn Frans ontbeten in een café, de oude binnenstad en een artisanale (commercieel ingestelde) glasblazer bezocht. Je zou zeggen dat we in een badplaats als Gruissan op het strand zouden moeten zijn. Dat was ook de intentie maar de weergoden speelden ons parten; veel te veel wind, zoveel dat zelfs de oude toren, als hoogste punt van het dorp, gesloten bleef. Even over Gruissan, in 768 nC heeft Pepin de Bref de zeggenschap over de maritieme aangelegenheden en de zoutwinning gekregen van de bisschop van Narbonne en in 1084 is er voor het eerst gebruik gemaakt van het woord 'kasteel'. Zoutwinning alhier vind al plaats sinds de tijd van de Romeinen. Deze zoutwinning is er nog steeds al is het nu, met 360 ha de kleinste van de Middellandse Zee. Hun specialiteit is keukenzout met als topper de fleur de sel: Les Sels de Gruissan gewonnen uit les Salins de l'île de St. Martin. We hebben ons laten vertellen dat er maar 1x per jaar zout gewonnen wordt, zo'n 30 duizend ton. De fleur de sel kan men alleen plukken op dagen dat de verdamping van het water enorm is en dus meerdere malen per jaar. Wat is nu het verschil tussen gewoon zout en fleur de sel? Het gewone zout zakt gedurende de 3 maanden juni-augustus naar de bodem van de bekkens waarna het overtollige zeewater wordt weggepompt de zoutkorst bloot komt te liggen waarna deze met de schep (handmatig dus) verzameld kan worden. De fleur de sel blijf door de snelle kristalvorming tijdens extreem warme dagen op het water drijven en moet op dat moment geoogst worden met speciale zeven wat meer werk is. Daarom is fleur de sel ook duurder. Het gebruik is ook anders. Het gewone zout is te gebruiken TIJDENS het koken en de fleur de sel NA het koken direct op het gerecht of rechtstreeks op de salade. Oh ja, ik zou het bijna vergeten... De zoutwinning blijkt toch niet zo lucratief te zijn want ze hebben de helft van het terrein, de andere 30 ha, omgebouwd tot oesterfarm. Wij vinden dat een perfect idee... Met wat citroen, een glaasje wit, wat stokbrood, fleur de sel en goede olijfolie... Mmmm.