De Drôme en de Moriots.

Wat 1 nacht zou zijn, werden 2 nachten. Best gezellig bij de Moriotjes. Marieke, Frank en de kids hebben ons groots ontvangen; top BBQ, fantastische wijnen, les fromages du pays, ongelofelijke olijven van Nyons, en één of ander brouwsel met de naam 'Meuk 2009'. Als je bij hen eens op bezoek bent sla dat dan vriendelijk af... Dodelijk spul! Frank en ik hebben het getest, zelfs met onze voeten in het zwembad, mocht echter niet baten. Maar ik dwaal af... Het aller belangrijkste zijn de gezellige mensen waarmee we buiten getafeld hebben tot in de kleine uurtjes.
De volgende dag hebben we een spritztoer gemaakt door de Drôme. We hebben ons laten verrassen door Marieke, zij reed met gepaste 2CV-tred voorop. Een kleine 200 km door het omliggende gebied was oogopenend. Flink wat heuveltjes op en af met geweldige uitzichten over de Rhône, de Ardèche en de Drôme met bijbehorende wijngebieden (o.a. Crozes Hermitage).Tot zelfs op 1375 meter hoog zijn we gereden.
Vandaag, veel te laat, vertrokken richting Avignon, Pont du Gard om precies te zijn. Een oude herinnering ophalen van Papa...

Avec un grain de sel...

Wat begon als een regenachtige dag eindigde in een relaxte avond waar Cecile en ik nog lang natafelen met een heerlijke rosé en groene 'verse' olijven van hier uit de streek.
Tussendoor hebben we op zijn Frans ontbeten in een café, de oude binnenstad en een artisanale (commercieel ingestelde) glasblazer bezocht. Je zou zeggen dat we in een badplaats als Gruissan op het strand zouden moeten zijn. Dat was ook de intentie maar de weergoden speelden ons parten; veel te veel wind, zoveel dat zelfs de oude toren, als hoogste punt van het dorp, gesloten bleef. Even over Gruissan, in 768 nC heeft Pepin de Bref de zeggenschap over de maritieme aangelegenheden en de zoutwinning gekregen van de bisschop van Narbonne en in 1084 is er voor het eerst gebruik gemaakt van het woord 'kasteel'. Zoutwinning alhier vind al plaats sinds de tijd van de Romeinen. Deze zoutwinning is er nog steeds al is het nu, met 360 ha de kleinste van de Middellandse Zee. Hun specialiteit is keukenzout met als topper de fleur de sel: Les Sels de Gruissan gewonnen uit les Salins de l'île de St. Martin. We hebben ons laten vertellen dat er maar 1x per jaar zout gewonnen wordt, zo'n 30 duizend ton. De fleur de sel kan men alleen plukken op dagen dat de verdamping van het water enorm is en dus meerdere malen per jaar. Wat is nu het verschil tussen gewoon zout en fleur de sel? Het gewone zout zakt gedurende de 3 maanden juni-augustus naar de bodem van de bekkens waarna het overtollige zeewater wordt weggepompt de zoutkorst bloot komt te liggen waarna deze met de schep (handmatig dus) verzameld kan worden. De fleur de sel blijf door de snelle kristalvorming tijdens extreem warme dagen op het water drijven en moet op dat moment geoogst worden met speciale zeven wat meer werk is. Daarom is fleur de sel ook duurder. Het gebruik is ook anders. Het gewone zout is te gebruiken TIJDENS het koken en de fleur de sel NA het koken direct op het gerecht of rechtstreeks op de salade. Oh ja, ik zou het bijna vergeten... De zoutwinning blijkt toch niet zo lucratief te zijn want ze hebben de helft van het terrein, de andere 30 ha, omgebouwd tot oesterfarm. Wij vinden dat een perfect idee... Met wat citroen, een glaasje wit, wat stokbrood, fleur de sel en goede olijfolie... Mmmm.

Nieuwe ervaringen op ons nieuwe blog

2cv6oldschool.blogspot.com

Even alle digitale afkickverschijnselen weg werken...

De Ardennen, de 2cv6 en de berg van La Vallee de la Hoëgne

Op de heenweg was het mooi weer, de weg was schoon en droog. Tijdens de afdaling naar de vallei, welke is uitgeslepen door de rivier La Hoëgne, bij de eeuwbrug de 'Passerelle du Centenaire' had ik het gevoel dat als het gaat sneeuwen we in de problemen gaan komen. Ook met All season banden...
En zowaar komt deze self-fullfilling-profecy uit. Tijdens onze uitgebreide wonderschone wandeltocht met vrienden begint het te sneeuwen. Een soort hagelsneeuw. Harde korrels die met een stevig tempo uit de grijzige hemel komen vallen en de bosbodem in een op piepschuim gelijkende deken veranderen. Hemels om in te lopen. Na terugkeer bij de parkeerplaats drinken we nog een warm chocootje met een voorverpakt toast erbij (Is dit een locale traditie welke is overgenomen door een Unilever-achtige goedkope variant?). Mijn hoofd is niet gericht op de Choco of de toast meer op de berg met 2 correct aangelegde haarspeldbochten die we weer op moeten. Na afgerekend te hebben, het bedrg van €12,35 voor 8 consumpties lijkt iets uit vervlogen tijden, lopen we de weg op naar onze Franse bolide. De weg is veranderd in lasagna van ijs (als basis), pratsch en verse sneeuw. Met de juiste voorwaarden om veilig te kunnen rijden probeer ik het een eerste keer. Al glijdend en glibberend kom ik 5 minuten later en 2 meter verder tot stilstand. Dan maar achteruit proberen. Weer zonder resultaat. Het bandenprofiel vol met pratsch en een deuk in het ego. Na verscheidene pogingen en voordat mijn ego helemaal opgelost is, geef ik het op. Ik ga terug naar de herberg van Choco en voorverpakte toast. Deze man heeft een zoon met een 4X4... een Nissan. Met Waalse gastvrijheid komt de zoon direct in actie en binnen no time staat de eend boven aan de berg van de Vallee de la Hoëgne.
Een zwarte dag voor de 2CV. De 'ik-rij-overal-doorheen'-reputatie is aan gort. Gelukkig is het maar een verhaal en zijn er geen tastbare of visuele bewijzen. Getuigen zijn lastig te ondervragen...

Het klokje rond!

Het is 1 januari 2012, al rijdend van Weert terug naar huis, op de Roermondse weg ter hoogte van Swartbroek en Ell, gaat de kilometer van mijn eend, die van de Tour de France en 2cv6, van 99.999 km over naar 00.000 km. Het klokje rond. Nu moet u weten dat ik op de Roermondse weg mijn eerste rijervaring, nog zonder rijbewijs, op de openbare weg had in de eend van Carla Lameriks op weg naar de handbaltraining in Roermond in... 1985. Nu, 36 jaar later, een andere eend, ik mét rijbewijs, met vrouw en kinderen rijd ik over dezelfde weg. Dat moet een mooi jaar worden!

De beste wensen voor allemaal!

Weer thuis

Campanile Laon

Goed geslapen hebben we in het Campanile hotel.
Zo'n hotelovernachting heeft zo zijn voordelen. We kunnen lekker snel weg omdat we gitseravond al betaald hebben, geen tent hoeven af te breken en de auto niet hoeven in te pakken. Dus zitten we lekker vroeg in het eendje... dus niet. Ieder van ons heeft echt goed geslapen. We worden pas tegen negen wakker. Erg is dat ook niet want op maandagochtend vroeg gaan rijden schiet toch niet op. Ja, ik weet de dag waarop we leven weer... dat was ik toch even 2 weken kwijt...

Picknick aan de Maas in Namen (Namur)

De rit naar huis verloopt, zoals verwacht, prima. We nemen in eerste instantie de N2 richting Brussel en daarna volgen we de voetsporen van Charlemagne en de romeinen. Binnendoor dus. De autoroute, die we regelmatig kruisen staat weer vast. Mocht die niet 'boucher' zijn dan zou het toch niet echt sneller gaan. Op de wegen die we rijden varieert de maximale snelheid tussen de 70 en de 90 km/u... harder kunnen we toch niet... en je ziet nog eens wat. Kleine mooie dorpjes zoals Chimay, waar we stoppen om... koffie te drinken. Voor een mooi glas Chimay Reserve was het toch nog iets te vroeg en ik moet nog rijden, weet u.
Het is gek meer hoe dichter we bij huis komen hoe sneller de tijd voorbij lijkt te gaan. De auto heeft er ook zin in. Zou de eend het nest ruiken?

Fijn om weer thuis te zijn. Begrijp me niet verkeerd. We hebben, en ik heb het de kinderen en Cécile gevraagd, een hele leuke vakantie gehad.

Even nog wat saaie feitjes...
22 dagen Tour de France en 2cv6
27 blogberichten
69 koppen koffie
3705 km gereden
294 liter verbruikt

Gemiddeld verbruik: 1:12,6... pfff, niet echt zuinig! Het waren dan ook veel bergen met volle bepakking 

1116 foto's en 12 videofilmpjes (Puck meer dan 3000, ze heeft 4 GB volgeschoten... ben ik blij dat we digitaal werken...)

3 hotelovernachtingen, 5 overnachtingen bij vrienden en de rest in de tent (13 keer dus)

Wespensteken: 2 (beide bij Cécile)

Muggensteken... ontelbaar!

Flessen wijn: iedere dag 1 (met een paar uitschieters naar boven...)

Andouillettes: 10 (4 voor Puck, 4 voor Gregor, 1 voor Cécile en 1 voor Pim... lekkerrrrr)
Stukken aan de eend... 2: richtingaanwijzer (alweer) en de bobine




De lokale slager en zijn andouillette



en zijn Prix d'honneurs

Hier zijn nog wat video-opnamen...

http://youtu.be/iX-JWuqZWIM (3 rondjes om de arc de triomphe)

http://youtu.be/kZfGDxEoiSs (Marcevol naar Eus)

http://youtu.be/TE8HwoYBpwE (lampentest...)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_videoeditor&v=vh1BaXEeD0A (naderen van arc de triomphe)

Bedankt voor het lezen en de leuke reacties, we hebben genoten!

De groeten... en onthoudt    Y'a pas'd feu au lac

Paris, en fin, l'arc de triomphe...

Al heel lang wilde ik met een eend een rondje om de Arc de Triomphe rijden...eindelijk heb ik het gedaan! En wel vijf! Twee rondjes met ons vieren in de auto en drie met Cecile als cameravrouw geplaats tussen Av. Friedland en de Champs d' Elysé. (haar 'underground' camerawerk zal binnenkort te zien zijn via deze blog)
Gelukkig was het niet al te druk en kon ik oplettend en genietend mijn rondjes rijden. Natuurlijk hebben we eerst genoten van een Frans ontbijt op een terras vlak bij Versailles. Gewoon een kleine koffie en een half vers ongesmeerd stokbrood met  een beetje confiture en voor de kids i.p.v. koffie en grote warme choco.
Als je van Etampes naar Parijs rijdt dan kom je hoe dan ook de borden van Versailles tegen. Deze verleiding kon ik dan ook niet weerstaan. Het kasteel/chateau voorlief nemend hebben we ons beperkt tot de achtertuin van Louis XIV. Als je het over decadentie wilt hebben dan is het nu het moment. Ik zal even wachten met schrijven.
...
Na de Arc de Triomphe zijn we dwars door Parijs noordwaarts gereden richting de N2. We hadden geen zin in de l'autroute. We zitten nu in Laon, een middeleeuwse vestingstad, in, ja we verwennen ons, een Campanile. Morgen zijn we waarschijnlijk thuis. Het zijn nog maar 250 km...
Gefeliciteerd pap! Morgen is het st. Alphonse...