Op de heenweg was het mooi weer, de weg was schoon en droog. Tijdens de afdaling naar de vallei, welke is uitgeslepen door de rivier La Hoëgne, bij de eeuwbrug de 'Passerelle du Centenaire' had ik het gevoel dat als het gaat sneeuwen we in de problemen gaan komen. Ook met All season banden...En zowaar komt deze self-fullfilling-profecy uit. Tijdens onze uitgebreide wonderschone wandeltocht met vrienden begint het te sneeuwen. Een soort hagelsneeuw. Harde korrels die met een stevig tempo uit de grijzige hemel komen vallen en de bosbodem in een op piepschuim gelijkende deken veranderen. Hemels om in te lopen. Na terugkeer bij de parkeerplaats drinken we nog een warm chocootje met een voorverpakt toast erbij (Is dit een locale traditie welke is overgenomen door een Unilever-achtige goedkope variant?). Mijn hoofd is niet gericht op de Choco of de toast meer op de berg met 2 correct aangelegde haarspeldbochten die we weer op moeten. Na afgerekend te hebben, het bedrg van €12,35 voor 8 consumpties lijkt iets uit vervlogen tijden, lopen we de weg op naar onze Franse bolide. De weg is veranderd in lasagna van ijs (als basis), pratsch en verse sneeuw. Met de juiste voorwaarden om veilig te kunnen rijden probeer ik het een eerste keer. Al glijdend en glibberend kom ik 5 minuten later en 2 meter verder tot stilstand. Dan maar achteruit proberen. Weer zonder resultaat. Het bandenprofiel vol met pratsch en een deuk in het ego. Na verscheidene pogingen en voordat mijn ego helemaal opgelost is, geef ik het op. Ik ga terug naar de herberg van Choco en voorverpakte toast. Deze man heeft een zoon met een 4X4... een Nissan. Met Waalse gastvrijheid komt de zoon direct in actie en binnen no time staat de eend boven aan de berg van de Vallee de la Hoëgne.
Een zwarte dag voor de 2CV. De 'ik-rij-overal-doorheen'-reputatie is aan gort. Gelukkig is het maar een verhaal en zijn er geen tastbare of visuele bewijzen. Getuigen zijn lastig te ondervragen...
